Tasarım, tarihi bir deneyimi ve onla ilgili tüm belgelerin toplandığı kamusal alanı, tarihi kökleri ve hikayeleriyle ziyaretçiye aktarmak, bir çatı altında kollektif bir ruh yaratmak üzerinden doğmuştur. Tasarım problemi, bir araştırma merkezi ve onun yakın çevresi ile kuracağı ilişkileri düzenlemekle beraber, savaşlar, yıkımlar, memoratlar, efsaneler, destanlarla yeniden o günleri hatırlatır bir biçimde ele alınmıştır.

Bu noktada tasarımda tercih edilen yol, ziyaretçiyi bir anıt yapısını gezdiği deneyimi hisedebildiği bir bellekle karşılamaktır. Ziyaterçiyi kısmen ve bazen tamamen fiziki bağlamdan koparmak ve tekrar bağlamak üzere kurulan kavramsal yaklaşımla, toprak önce kazılıp sonra tekrar doldurularak bina anıtsal bir biçimde çevreyle bağlamını kurar. Yeniden tasarlanan bu topoğrafya, tekrar savaş alanını temsil etmek üzere mekanlaşır. Tasarım denize açılan kamusal alanda yoğun olarak her iki yanda bulunan mekanlardan gelecek insanları da alarak, yerden 1.75 m aşağıda tasarlanan sokakla serüvene başlar. Bu sokak atölyeleri ve ana kütlede yer alan fonkisyonların gezilip bağlandığı bir yer ve aynı zamanda bir sergi mekanıdır. Sokağın başında tasarlanan enstalasyonla beraber Çanakkale savaşı hatırlanmaya başlanır. Bu sokağa otoparkın yer aldığı koldan da girmek mümkündür. Giriş –çıkış hattı diyebileceğimiz bu sokak duvarları aynı zamanda birer anı duvarıdır.

​